Rennen (Renne) Piotr von der (van der, von), (1607–1671), złotnik gdański. Ur. 4 IX w Gdańsku, był (szóstym z dziewięciu) synem Reinharda (Rajnolda), również złotnika, przybyłego przed r. 1592 do Gdańska (prawdopodobnie z Nadrenii), bratem Salomona (zob.).
W warsztacie ojca R. wyuczył się rzemiosła i w r. 1626 został wyzwolony na czeladnika. Pracę mistrzowską wykonał w r. 1631 u Henryka Gottschalcka. W r. 1637 otrzymał obywatelstwo miasta Gdańska. Był kalwinem, świadczy o tym dokument z r. 1651. Był człowiekiem zamożnym, bowiem w r. 1654 jest wymieniany jako właściciel okazałej posiadłości podmiejskiej nad potokiem Strzyżą.
Z 40-letniej twórczości R-a znane są zaledwie cztery dzieła. Z archiwalnego zapisu wiadomo, że w r. 1644 wykonał (za 432 marki) tron biskupi dla katedry we Fromborku (przetopiony w czasie wojen szwedzkich). W r. 1646, na zamówienie Rady Miasta Gdańska, wykonał (znaną z ilustracji) bogato repusowaną misę ze sceną figuralną na dnie, ofiarowaną Marii Ludwice z okazji ślubu z królem Władysławem IV. Dwa najcenniejsze dzieła R-a, które rozsławiły jego nazwisko, to relikwiarze sarkofagowe, z których pierwszy św. Wojciecha w katedrze w Gnieźnie, ufundowany w r. 1662 przez bpa Wojciecha Pilchowicza, ma kształt skrzyni z pełnoplastyczną postacią świętego w półleżącej pozycji na wieku skrzyni, z dziesięcioma trybowanymi tablicami przedstawiającymi sceny z życia świętego na bokach i wieku trumny. Z R-em przy wykonaniu sarkofagu współpracował inny złotnik, który wykonał orły podtrzymujące trumnę, prawdopodobnie Hans Paweł Junge lub Jan (Hans) Polmann. W r. 1986 sarkofag został skradziony i częściowo zniszczony. Drugim wybitnym dziełem R-a jest sarkofag św. Stanisława biskupa w katedrze na Wawelu, zamówiony przez kapitułę krakowską 2 V 1669. Dzieło to wykonał R. przy współudziale złotnika Jakuba Jägera i malarza Mariana. Trumnę św. Stanisława zdobi 12 scen z życia biskupa.
R. był jednym z najznakomitszych złotników w. XVII w Polsce, reprezentującym także wybitny talent rzeźbiarski. Uważa się, iż na jego twórczość wywarli wpływ znani rzeźbiarze gdańscy tego okresu. Swe dzieła sygnował literami «PR» w ozdobnej tarczy lub «R». Zmarł w r. 1671 i zapewne został pochowany w rodzinnym grobie, w kościele Świętej Trójcy w Gdańsku, gdzie do dzisiaj istnieje płyta nagrobna, ufundowana przez ojca artysty.
Nie wiadomo z kim R. był żonaty. Z jego żoną (po śmierci R-a) rozliczał się z ramienia kapituły krakowskiej kanonik Aleksander Magnuski, odbierając sarkofag Św. Stanisława. R. miał trzech synów: Daniela, Reinharda i Piotra, których zapisał na naukę w swoim warsztacie, lecz w gdańskiej księdze cechowej brak o nich wzmianek.
Thieme-Becker, Lexikon d. Künstler; Katalog zabytków sztuki w Pol., IV, V z. 3; – Bochnak A., Eksport z miast pruskich w głąb Polski w zakresie rzemiosła artystycznego, „Studia Pomorskie” T. 2: 1957 s. 92; Bochnak A., Buczkowski K., Rzemiosło artystyczne w Polsce, W. 1971 s. 45–6; Bogucka M., Życie codzienne w Gdańsku, W. 1967; Chranicka B., Złotnictwo gdańskie, w: Gdańsk jego dzieje i kultura, W. 1969; Czihak E. von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908; Dobrowolski T., Sztuka Krakowa, Kr. 1964; Eckhardt J., Sztuka renesansowa i barokowa, w: Dzieje Gniezna, W. 1965 s. 417; Fischinger A., Chrystian Paulsen i Jan Polmann, złotnicy gdańscy XVII w., „Biul. Hist. Sztuki” T. 45: 1983 nr 3–4 s. 317–25; Kaemmerer L., Peter von der Rennen und Andreas Schlüter in Preussen, Leipzig 1908 II 38–40; Kołaczkowski I., Wiadomości tyczące się przemysłu i sztuki w dawnej Polsce, Kr. 1888 s. 703–4; Lepszy, Przemysł złotniczy, s. 89; Muhl J., Geschichte der Dörfer auf der Danziger Höhe, „Quellen und Darstellungen zur Geschichte Westpreussens” 1938 (Danzig) nr 21; Polkowski I., Grób i trumna św. Stanisława na Wawelu, „Spraw. Kom. Hist. Sztuki” T. 3: 1888 s. 35; tenże, Katedra gnieźnieńska, Gniezno 1874; tenże, Relikwiarz św. Stanisława w katedrze na Wawelu, „Czas” 1881 nr 58; tenże, Skarbiec katedralny na Wawelu, Kr. 1882; Rembowska I., Gdański cech złotników od XIV do końca XVIII w., Gd. 1971; Rosenberg M., Der Goldschmiede Merkzeichen, Frankfurt am Mein 1923 II 6; Samek J., Polskie rzemiosło artystyczne, W. 1984; Sitzungsberichte der Altertumsgesellschaft Prussia zu Königsberg 1877/8, s. 22; Stankiewicz J., Urbanistyczny i przestrzenny rozwój miasta, w: Historia Gdańska, Gd. 1982 II; Wojtyńska W., W sprawie autorstwa relikwiarza sarkofagowego św. Stanisława w Katedrze na Wawelu, „Biul. Hist. Sztuki” T. 36: 1974 nr 3 s. 233–6; – B. Gdań. PAN: Dział rękopisów, Ms 495 s. 366a, Der Gemeine der Kirchen zur Hl. Dreyfaltigkeit Supplique an Ihro Königl. Mayst. wegen Behaltung obiger Kirchen, 1651. 2. Octob. in Danzig.
Barbara Rol